Oud en Nieuw - 31 december 2024
De geschiedenis van het vuurwerk
De vuurwerkmakers in de 15e en 16e eeuw waren ambachtslieden die in hoog aanzien stonden. Het gewone volk had geen enkele kennis van vuurwerk of buskruit en beschouwde het als een soort tovenarij. Opdrachtgevers voor 'lustvuurwerk' kregen groot respect van de toeschouwers. Vuurwerk liet in de 15e en 16e eeuw diepe indruk achter bij de mensen, in de tijd waar duivelse krachten nog bij de dagelijkse realiteit hoorden. De duivel en de vuurwerker (maker) werden vaak samen op afgebeeld.
Tussen de 15e en de 18e eeuw werd vuurwerk steeds populairder, bij bijna elke feestelijke gelegenheid was vuurwerk aanwezig. Er ontstond ook een heftige concurrentiestrijd tussen de vuurwerkers, de voorstellingen werden groter en groter waarbij de entourage een prominente rol speelde. In de voorstellingen was er vaak een strijd tussen het goed en het kwaad waarbij het laatste altijd op spectaculaire wijze verslagen werd. Met de magie van het vuurwerk was het aan het einde van de 18e eeuw afgelopen doordat de standaardrecepten van vuurwerk beschikbaar kwamen.
In de 19e eeuw nam de chemie een grote sprong voorwaarts, nieuwe brandstoffen en oxidatoren leverden de vuurwerkmakers een heel kleurenpalet (spectrum). Er kwam een definitieve scheiding tussen ernst- en lustvuurwerk. De militairen gingen zich vooral toeleggen op de ontwikkeling van nieuwe springstoffen (vuurpijlen bleven wel hun interesse houden). Licht- en geluidseffecten kregen op vuurwerkshows de nadruk in plaats van de zinbeeldige figuren en acties. Door de toename van het vuurwerkgebruik steeg het aantal ongelukken ook explosief. Dit legde een grote smet op de branche.
Na 1945 kwam er veel goedkoop vuurwerk beschikbaar uit het verre oosten (tegen ongelooflijk lage prijzen vanwege de lage lonenpolitiek in het verre oosten). Ook werden de regels ten aanzien van vuurwerk aanzienlijk verscherpt.
